Adriaans zonder land

“Ik ben geen boer maar kunstenaar. En toch alles weghebbende van boer maar dan ‘zonder land’. Wat me interesseert is de vrijheid van gaan en staan. ‘t Vruchtgebruik van de natuur. Al is ‘t maar om de groene alg van de weipalen te krabben om als pigment te gebruiken in ‘t schilderen.” Leon droomde over het Sterrebos. Midden jaren ’70 kon hij daar een stal en een openluchtwerkplaats pachten. En ging hij paarden houden. Converseerde hij uren met de twee broers die nog in de boerderij woonden. Hij wist dat dit zijn thuis was. Hij verlangde naar dit land. Net als zijn kunst was dit een noodzaak.